حجت‌الاسلام امیر نجات‌بخش در مسیر حرکت «شرکت دانش‌بنیان بهیار صنعت سپاهان»، برادر خود، مهندس نوید نجات‌بخش ـ رئیس هیئت مدیره این شرکت ـ را همراهی کرده است. تجربه‌ی این همراهی، همدلی و هم‌زبانی، تامّلاتی را در پی داشته و وی تلاش داشته در پرتو مسیری که این شرکت می‌پیماید، و در گفتگو و همفکری با برادر خویش، به مسئله‌ی علم و فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان در کشور بیاندیشد. در این مسیر، از ظرفیت اندیشه‌ی دکتر رضا داوری اردکانی و استاد اصغر طاهرزاده نیز بهره برده و بهیار صنعت را می‌توان از معدود شرکت‌های دانش‌بنیان دانست که به تامّلات فلسفی و نظری در زمینه‌ی علم و تکنیک و فناوری، راه گشوده است. تاسیس «بنیاد علم و فناوری بهیار صنعت» در کنار این شرکت دانش‌بنیان، نموداری از هم‌نشینی تفکّر و تکنیک در این شرکت است. برآیند این هم‌نشینی، فهم خاصّی از مسئله‌ی «تولید دانش‌بنیان» بوده که آن را به مثابه «گشایش راه آینده» کشور نمودار کرده است.
یادداشت زیر، قطعه‌هایی از نوشته‌های دردمندانه‌ی امیر نجات‌بخش است که در آن، به برخی غفلت‌ها از این مسئله، متذکّر شده و به برخی زوایای این مسئله‌ی کانونی، پرداخته است. در این نوشته‌ها، تولید همچون بستر و زمینه‌ای برای گشایش راه تفکّر و فلسفه و علوم انسانی، مردمی شدن اقتصاد و مسیر عدالت‌طلبی در روزگار کنونی مطرح شده است. شاید این نوشته‌ها از دغدغه‌های متعارف و رایج شرکت‌های دانش‌بنیان، قدری دور انگاشته شود، ولی روایتی از بودن در متن یکی از بهترین شرکت‌های دانش‌بنیان کشور است.
درباره نویسنده
دیدگاهتان را بنویسید