گفتمان «پیشرفت اسلامی ـ ایرانی» از سال‌های پایانی دهه سوم انقلاب اسلامی ـ سال‌های 85 و 86 و 87 ـ در بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی نمودار شد و در دهه چهارم انقلاب اسلامی در قالب شعار «عدالت و پیشرفت» به صورت جدّی‌تری نضج یافت. این گفتمان به مرور زمان در فضای جبهه فکری انقلاب اسلامی جای خود را یافته است و می‌رود تا به یک حوزه رسمیت‌یافته دانشی تبدیل شود.
گفتمان پیشرفت ایرانی اسلامی از فضای نخبگان علمی به سمت کارگزاران و مدیران اجرایی کشور نیز امتداد یافته و دغدغه‌ی ویرایش الگوی اداره کشور بر اساس اندیشه پیشرفت تقویت شده است. با توجّه به غلبه و سیطره‌ی اندیشه توسعه‌گرا بر سطوح مختلف مدیریت اجرایی کشور ـ فارغ از اینکه فهم از توسعه غربی، تا چه اندازه عمیق بوده ـ پرسش جدّی دهه آغازین گام دوم انقلاب اسلامی این است که «تمایز پیشرفت اسلامی ـ ایرانی با توسعه غربی چیست؟»در شرایط فقدان مرزبندی و نسبت‌سنجی روشن در مورد دوگانه «پیشرفت ـ توسعه»، امکان برخورد شعاری و التقاطی با ایده پیشرفت اسلامی ـ ایرانی وجود دارد و چه بسا اصول و شیوه‌های حکمرانی توسعه‌گرا، با شعار پیشرفت اسلامی ـ ایرانی دنبال شود.
درباره نویسنده
دانشجوی دکتری مدیریت راهبردی دانش
پژوهشگر مطالعات پیشرفت اسلامی ایرانی
مطالعات تاریخ، فلسفه و سیاستگذاری علم و فناوری
دیدگاهتان را بنویسید