ارائه دهنده: حامد ملک زاده
این متن به تفاوت نظام برنامه ریزی اجتماعی در دو الگوی توسعه و پیشرفت می‌پردازد. نویسنده معتقد است « هویت بخشی به انسان»، دال مرکزی اندیشه پیشرفت بوده و سایر نظامات اجتماعی بر محور آن قرار می‌گیرند. در مقابل، دستگاه توسعه فاقد یک دال مرکزی بوده و موضوع آن صرفاً «تولید و زایش» است. تولیدی که هدف خاصی را دنبال نکرده و صرفاً به دست آمدن محصول را به عنوان یک مطلوب مدنظر دارد. از دیگر تفاوت های توسعه و پیشرفت از منظر نویسنده می‌توان به «روش برنامه ریزی» اشاره نمود که در الگوی توسعه مبتنی بر «قطب سازی» و در الگوی پیشرفت مبتنی بر «مسطح-سازی» است. همچنین این دو الگو در «اثر برنامه» با هم تفاوت هایی دارند به گونه ای که اثر در الگوی توسعه بسیار وابسته به پوشش رسانه ای و ارائه بسته‌های رفاهی است، در صورتی که در الگوی پیشرفت این عصر مبتنی بر «عینیت» است. علاوه بر آن، «ارتباطات میان فرهنگی» در الگوی توسعه مبتنی بر «انحصار منابع و ظرفیت ها» و در الگوی پیشرفت مبتنی بر «اشتراک منابع و ظرفیت ها» می‌باشد. در انتها نویسنده «پیشرفت منطقه ای» را به عنوان الگوی مدیریت غیرمتمرکز در نظام برنامه ریزی پیشرفت معرفی نموده و توضیحاتی پیرامون آن ارائه می نماید.
تنظیم متن: محمدحسین شریف منش
دریافت فایل pdf متن کامل این نوشته
درباره نویسنده
دیدگاهتان را بنویسید